ร่างการคนตัวเล็กตอนนี้ไม่มีเหลือแม้กระทั่งเสื้อผ้าร่างกายสีน้ำนม ผิวกายที่นุ่ม ทำให้มาร์คอดใจไม่ไหว
"ไม่เอาแล้วผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยปล่อยผมไปเดี๋ยวผมไปหาแม่คุยผมจะไปยกเลิก..อ๊ะ..อ๊าา"
ร่างสูงก้มลงไปเล่นกับยอดออกสีสวยอย่าเมามันทั้งดูด กัด ขยี้จนตอนนี้แข็งเป็นตุ่มไต
"ปล่อยผมไปเถอะฮึก..."
ยองแจสะอื้นทันที่มาร์คเริ่มรูดและบีบจุดอ่อนไหวของยองแจอย่างแรง ทำให้ยองแจรู้สึกเจ็บ
"แรงเกินไปแล้วอย่าทำผมเลย"
"..."
มาร์คไม่ตอบแต่มือก็ยังเล่นอยู่กับร่างกายตรงหน้า
"อ๊าาาาาาา มะ..ไม่เอา อ๊าาาา"
ร่างสูงใช้นิ้วเข้าไปสำรวจร่างกายคนเล็กผ่านช่องทางด้านหลัง
"ฮึก...ไม่เอาผมเจ็บแล้วฮือออออ"
น้ำตายังไหลอาบแก้มไม่หยุด
"อ๊ะ..อ๊าาาาาาาาา"
มาร์คเอามือออกแล้วใส่ของตัวเองเข้าหมดด้ามทันทีหลังจากรูดซัก2ครั้งแก่นกายก็พองตัวขึ้นทันที
"ฮึก..ไม่เอาเจ็บ อ๊าาาาาา"
"เคยได้ยินมั๊ยเวลาโดนเอาหนะต้องเรียกชื่อผัว"
"ไม่อ๊าาาา"
ยองแจปฏิเสธทันที
เพี๊ยะ
"จะเรียกดีๆมั๊ยหละ"
มุมปากคนตัวเล็กมีเลือดไม่ว่าจะเป็นที่ช่องทางข้างหลังก็มีแต่เลือดเต็มไปหมดจนใจต้องทำตามที่มาร์คบอกเท่านั้น
มาร์เริ่มขยับไม่หยุด บทเพลงรักที่รุนแรงคงไม่จบเพียงง่ายๆเสียงครางปนเสียงร้องไห้ยังคงดังก้องทั่วห้อง น้ำขุ่นสีขาวที่ถูกปล่อยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้มาร์คพอใจอย่างมาก ยองแจที่ร้องไห้ไม่หยุดกำลังจะหลับไปเพราะความเหนื่อยแต่ก็นอนไม่ได้เพราะเมื่อจะหลับมาร์คก็จะกระแทกแก่นกายเข้ามาลึกมากจนเจ็บ
เวลา12.00
เวลาตอนนี้เป็นเวลาที่ทุกคนควรกินข้าวแต่สำหรับยองแจไม่ใช่เขาต้องทนกับสิ่งที่มาร์คทำตั้งเย็นเมื่อวานถึงเที่ยงของอีกวัน
"อ๊ะ.."
มาร์คถอนแก่นกายตัวเองออกมาแล้วจับหน้าของยองแจพร้อมยัดแก่นกายตัวเองเข้าไปในปาก
"อึก..อือ."
"กลืนเข้าไป"
มาร์คพูดหลังปลดปล่อยในปากยองแจ คนตัวเล็กได้แต่ทำตาม ก่อนจะปล่อยเป็นอิสระ
ทุกอย่างดูมืดไปหมดสำหรับยองแจเขาไม่มีแรงที่จะทำอะไรได้แม้แต่ลุกขึ้น ทำได้เพียงแค่ปล่อยร่างกายไปแล้วหลับลง
กลับไปที่เด็กดีนะจ๊ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น